سطح 1 تریاژ
اولین مرحله از انجام تریاژ پاسخ دادن پرستار تریاژ به این سوال است که آیا بیمار در حال مرگ است یا خیر؟
اگر پاسخ مثبت باشد، سطح 1 تریاژ برای بیمار تعیین می‌شود و اگر پاسخ منفی باشد، مرحله بعد تریاژ صورت می‌گیرد. سطح تریاژ در همه موارد با شرایط ناپایدار حیاتی به بخش اورژانس آورده می‌شود و نیاز به اقدام فوری و بی درنگ دارد، بنابراین پزشک اورژانس بایستی از لحظه حضور بیمار در بخش اورژانس، بر بالین وی حضور داشته باشد.
سطح 2 تریاژ
دومین مرحله از انجام تریاژ پاسخ دادن تریاژ به این سوال است که آیا بیمار می‌تواند منتظر دریافت خدمات باشد یا خیر؟
اگر پاسخ منفی باشد، سطح 2 تریاژ برای بیمار تعیین می‌شود و اگر پاسخ مثبت باشد، مرحله بعدی تریاژ صورت می‌گیرد. بیمار سطح 2 تریاژ از لحاظ وخامت وضعیت جسمانی، مشابه بیماران سطح 1 تریاژ بوده و هر لحظه امکان نیاز بیمار به احیاء قلبی-تنفسی وجود دارد؛ با این تفاوت که نیازی به حضور سریع پزشک اورژانس بر بالین بیمار وجود ندارد و پرستار مربوطه می‌تواند پیش از حضور پزشک اورژانس، تشخیص‌ها و اقدامات اولیه را در خصوص بیمار انجام دهد.
سطح 3 تریاژ
سومین مرحله از انجام تریاژ پاسخ دادن پرستار تریاژ به این سوال است که بیمار به چند عدد تسهیلات در اورژانس نیاز دارد؟
اگر پاسخ، بیش از یک تسهیلات باشد، پرستار تریاژ در مرحله چهارم بایستی علائم حیاتی بیمار را کنترل نماید.
به طور کلی بیماران با سطح تریاژ 3، 4، 5 در مقایسه با بیماران با سطوح تریاژ 1 و 2 از شرایط وخیمی برخوردار نیستند و سرعت عمل برای ارائه خدمات تشخیصی و درمانی به این بیماران در اولویت اصلی دستورالعمل‌های اورژانس قرار ندارد. علائم حیاتی بیماران سطح 3 تریاژ قابل قبول است.
سطح 4 تریاژ
درصورتی که پاسخ سوال مربوط به سومین مرحله تریاژ که پیش تر به آن اشاره شد، یک تسهیلات باشد، سطح 4 تریاژ برای بیمار تعیین می‌شود و اغلب پس از دریافت خدمات سرپایی مورد نیاز از اورژانس ترخیص می‌شوند.
سطح 5 تریاژ
درصورتی که پاسخ سوال مربوط به سومین مرحله تریاژ که پیش تر به آن اشاره شد صفر باشد، یعنی بیمار هیچ نوع تسهیلاتی در روند درمان نیاز نداشته باشد، سطح 5 تریاژ برای بیمار تعیین می‌شود.
بیمار سطح 5 خدمات مورد نیاز خود را که اغلب شامل معاینه می‌باشد، دریافت می‌کند و ترخیص می‌شود.